paul auster

• geçen hafta hayatını kaybetmiş, ben az önce öğrendim. çok severdim kalemini, hatta okumaktan en çok keyif aldığım yazarlardan biriydi (biri) desem abartmış olmam.
  
  eski erkek arkadaşımın bana söylediği bir söz vardı hiç unutmuyorum;
  insanlıktan nefret eden biri için insan hikayelerini gereğinden fazla seviyorsun.
  
  haklıydı da. insanlığın kendisini tatsız bulsam da insan hikayelerini sevmemin başlıca sebeplerinden biridir paul auster. huzur içinde uyusun.
• "kendimiz için bir anlatı inşa ediyoruz ve bir günden diğerine takip ettiğimiz konu bu. bu konuyu kaybedenler kişilik olarak parçalanan insanlardır." - paul auster
  __________
  "we construct a narrative for ourselves, and that's the thread that we follow from one day to the next. people who disintegrate as personalities are the ones who lose that thread." - paul auster
• 90'lı yıllarda üniversitedeyken o zamana kadarki tüm kitaplarını okuyup kendisine hayran kalmıştım. hep en sevdiğim yazar oldu. 2000 yılının başında babam hastane odasında mücadele ederken ben de onunla kalıyordum. o sırada da yeni aldığım timbuktu'yu okuyordum. kitapta kahramanımız köpeğin sahibi öldü, kitap bitti, sonra da babam öldü. böyle garip bir etkisi oldu bende. sonraki bir 5-6 sene yeni çıkan kitaplarını bitiremedim, biterse bu sefer de annem ölür diye. saçmalık işte ama yine de etkilemiş demek.
  öldüğünü okuyunca çok çok üzüldüm.
  ay sarayı, şans müziği, yükseklik korkusu ve diğerleri.
  hayatıma dokundun paul reis. ışıklarda uyu. babama da anneme de selam et.