yalnızlığın en çok koyduğu an

• bir gece içimi çok anlamsız bir korku sarmıştı. o saçma sapan korkunun gereksizliğinin çok farkındaydım fakat o gece mantığımı kullanıp kendimi sakinleştirmek istemedim. o gece birinin omuzuna başıma koyayım, o da bana; " ne kadar saçma bir korku bu, çocuk musun sen?" diye hafiften bana kızsın istedim.
  
  güçlü olmaya çalışmaktan çok yorulduğum bir akşamdı, çocukça davranıp güçlü olmayı bir kenara bırakmayı istediğim bir akşamdı, yalnızlığın en çok koyduğu an.
  
  bir duş alıp, işten dönerken pastaneden aldığım bir dilim pastayı yedim, bir komedi filmi açtım, güldüm, ağladım. yalnızdım.
• yalnızlık nedir ki? kalabalık içinde olamamak mı? eş dost olmaması mı? arayacak ya da arayanın olmaması mı? bence değil. karşılanmamış ihtiyaç duygusu her zaman her yerde yalnız hissettirir. o sebeple ihtiyaç en çok ne zaman gösterir? kendinle kaldığında mı? bence ihtiyacı karşılamayan insanlarla yoğun münasebet içerisinde olduğunda. en çok orada yalnızlığı hissedersin.
• güneşli bahar günlerinde sevgilisiyle el ele mutlu gezen tipleri görünce
• bir buçuk sene kadar oluyor aylar sonra bir kahve içeyim diye dışarı çıktım. ve öylesine kalabalık bir kafeye oturdum, etrafa bakındım. telefonu elime aldım ne arayacak bir arkadaşım vardı ne de yanıma gelebilecek herhangi biri vardı o gün kahvem elimde ağlayarak eve döndüm. çünkü bu yalnızlık o güne ait değildi belki mevzu yalnızlık bile değildi...
• her farkettiğim de.!
  çoğu azı yok bunun farkedildiği an koyar.
• pazarları
• hastanede yatarak tedavi gördüğünüzde.
• iki gecedir uykuya dalmakta çok zorlanıyorum küçük bir çocuk gibi anlatılanlardan tedirgin olduğum için telefonun flaşı ve youtube ayetel kürsi ile uyuyorum
  yanımda biri olsa böyle olmaz işte de neyse