yalnızlığın en çok koyduğu an

• bir gece içimi çok anlamsız bir korku sarmıştı. o saçma sapan korkunun gereksizliğinin çok farkındaydım fakat o gece mantığımı kullanıp kendimi sakinleştirmek istemedim. o gece birinin omuzuna başıma koyayım, o da bana; " ne kadar saçma bir korku bu, çocuk musun sen?" diye hafiften bana kızsın istedim.
  
  güçlü olmaya çalışmaktan çok yorulduğum bir akşamdı, çocukça davranıp güçlü olmayı bir kenara bırakmayı istediğim bir akşamdı, yalnızlığın en çok koyduğu an.
  
  bir duş alıp, işten dönerken pastaneden aldığım bir dilim pastayı yedim, bir komedi filmi açtım, güldüm, ağladım. yalnızdım.